Dzwony biją


Etykiety: ,

0

Wyszedłem sobie przed chwilą na fajkę. Chociaż na tyle pozwala mój rozpieprzony palec, a że rodzice wyjechali z domu to mogłem skorzystać z okazji (nie lubię palić gdy są w domu, a oni chyba jeszcze bardziej nie lubią jak palę). Obserwacja z fajki jest następująca. Mrok panie, jak sam skurwysyn. W krzakach przy domu coś się ruszało, brzoza rosnąca na skraju ogrodu dziwnie trzeszczała, a chmury popieprzały w szybkim tempie. Księżyc, co chwila był przez nie przesłaniany. Brałem łapczywie buchy, a wiatr dął. Wtem, dla jeszcze większego zbudowania atmosfery, zaczęły bić dzwony. Biły podejrzanie głośno i donośnie. Zupełnie tak jakbym jarał szluga na plebani, a przecież kościół w Złotorii jest ładny kawałek stąd. Brr, mroczno. Dzisiejsza aura zdecydowanie odzwierciedla mój nastrój. Trudny okres dla mnie nastał, pewno jak dla każdej osoby, która skończyła sielankowe studia i próbuje się odnaleźć w "dorosłym życiu". Zamierzam to zrobić pod rękę z pasją. Mam nadzieję, że krok ten nie będzie krokiem w przepaść. Nie oczekuję Bóg wie czego, byle jakoś było...
Na koniec muzyczka w klimacie notki.

0 Response to "Dzwony biją"