Witam po urlopie drodzy moi czytelnicy (są tu jeszcze jacyś? : ). Wiem, wiem, wielu ma nadzieje, że JAskier w końcu napisze jakąś ciekawą notkę, taką nieco inną niż „mój pamiętniczku, dziś wstałem lewą nogą”, ale ni cholery nie jestem w stanie. Za dużo się dzieje, a to z kolei prowadzi do powstania, nie pierwszej i nie ostatniej, notki typu kibel. Tak więc polecimy zbiorczo. Wyjazd do Turcji, jak najbardziej udany i (o dziwo!) mocno planszówkowy. Szczególnie królowały Pędzące Żółwie, Keltis i l
okalnie ubóstwiany Backgammon. W Turcji po staremu, to jest: meczety wyjące pięć razy dziennie, upał, cykady i generalny chill, co znakomicie potwierdzają koty na zdjęciu obok. Pomimo tego wszystkiego, cieszę się, że już jestem w Toruniu. Jakoś tak mam, że nie mogę tu nie być zbyt długo, źle mi wtedy. Dlatego w przeciwieństwie do wielu osób, nie mam podczas powrotu traumy i nie emanuję szczególnymi wyrazami żalu, ani stwierdzeniami „mogliśmy być tyle, a tyle dni dłużej”. Cieszę się, że wracam do swoich, do prawdziwego życia, a nie sztucznie wykreowanej rzeczywistości wakacyjnej.
Wysiadając z samolotu, czekałem na rześkie, polskie powietrze, po dwóch tygodniach patelni. Nie doczekałem się. Jak tam temperatura była iście saharyjska, to tu…? Kosmiczna? Megaupalna? Nienormalna w każdym razie. Nawet teraz, gdy piszę te słowa (a jest przed 23.00) tyłek klei mi się do fotela, jak świeża koszulka umazana nieopatrznie nutellą. Jakby tego było mało od jutra ryję na poprawkę ze statystyki, którą mam 21 lipca (chwała UMK za tak popieprzone terminy). Dziś miałem ostatni dzień względnego luzu, co zaowocowało wspólnymi testami tajnego projektu Mossa i mojego, którego zdjęcie widzicie u góry. Wbrew pozorom czasu mi wciąż brakuje. Tuż po poprawce, jedziemy silną ekipą na warszawską
Avangardę. Liczę na dobrą zabawę. A po niej testy owej tajnej planszówki, granie, wyjazd do Przyjezierza. Oj będzie się działo.
Witam po urlopie drodzy moi czytelnicy (są tu jeszcze jacyś? : ). Wiem, wiem, wielu ma nadzieje, że JAskier w końcu napisze jakąś ciekawą notkę, taką nieco inną niż „mój pamiętniczku, dziś wstałem lewą nogą”, ale ni cholery nie jestem w stanie. Za dużo się dzieje, a to z kolei prowadzi do powstania, nie pierwszej i nie ostatniej, notki typu kibel. Tak więc polecimy zbiorczo. Wyjazd do Turcji, jak najbardziej udany i (o dziwo!) mocno planszówkowy. Szczególnie królowały Pędzące Żółwie, Keltis i l
okalnie ubóstwiany Backgammon. W Turcji po staremu, to jest: meczety wyjące pięć razy dziennie, upał, cykady i generalny chill, co znakomicie potwierdzają koty na zdjęciu obok. Pomimo tego wszystkiego, cieszę się, że już jestem w Toruniu. Jakoś tak mam, że nie mogę tu nie być zbyt długo, źle mi wtedy. Dlatego w przeciwieństwie do wielu osób, nie mam podczas powrotu traumy i nie emanuję szczególnymi wyrazami żalu, ani stwierdzeniami „mogliśmy być tyle, a tyle dni dłużej”. Cieszę się, że wracam do swoich, do prawdziwego życia, a nie sztucznie wykreowanej rzeczywistości wakacyjnej.
Wysiadając z samolotu, czekałem na rześkie, polskie powietrze, po dwóch tygodniach patelni. Nie doczekałem się. Jak tam temperatura była iście saharyjska, to tu…? Kosmiczna? Megaupalna? Nienormalna w każdym razie. Nawet teraz, gdy piszę te słowa (a jest przed 23.00) tyłek klei mi się do fotela, jak świeża koszulka umazana nieopatrznie nutellą. Jakby tego było mało od jutra ryję na poprawkę ze statystyki, którą mam 21 lipca (chwała UMK za tak popieprzone terminy). Dziś miałem ostatni dzień względnego luzu, co zaowocowało wspólnymi testami tajnego projektu Mossa i mojego, którego zdjęcie widzicie u góry. Wbrew pozorom czasu mi wciąż brakuje. Tuż po poprawce, jedziemy silną ekipą na warszawską Avangardę. Liczę na dobrą zabawę. A po niej testy owej tajnej planszówki, granie, wyjazd do Przyjezierza. Oj będzie się działo. 
A Ja wiem, co to za projekt i będę Cie szantażował. Ucz się analfabeto, żebyśmy razem mogli zrobić konwent w tym roku. ;)
Dasz radę z poprawką, tylko przysiądź, curva!